Fotki:

Alfa Romeo Giulietta
Autor: Zdzisław Podbielski
Źródło: Młody Technik 3/1981 <http://www.mtc.com.pl>

Włoska firma "Alfa Romeo" ma ostatnio kłopoty finansowe, które próbuje
rozwiązać wykonując odpowiednie zobowiązania względem wielkiego japońskiego
koncernu "Nissan". Obecne kłopoty firmy nie przesłaniają jednak jej zasług
w budowie samochodów nowoczesnych, o świetnych osiągach dynamicznych.
Wśród pojazdów, jakie buduje popularna nie tylko we Włoszech "Alfa", jest
samochód "Giulietta". Samochód o takiej nazwie produkowany był już
wcześniej. Pierwszą "Giuliettę" zademonstrowano na wystawie samochodowej w
Turynie w 1955 roku. Produkowano ją 10 lat. Był to jeden z najlepszych
samochodów tamtego okresu. "Giulietta" lat pięćdziesiątych, przy średnich
wymiarach samochodu osobowego (długość całk. 403 cm) i masie własnej 920
kg, odznaczała się świetnymi właściwościami dynamicznymi - prędkością
maksymalną 155 km/h, rozpędzaniem się do 100 km/h w ciągu 20 s. Osiągi te
samochód zawdzięczał bardzo nowoczesnemu silnikowi o pojemności skokowej
1290 cm , którego konstrukcja wybiegała daleko w przyszłość. Blok silnika i
głowica były wykonane ze stopów lekkich, dwa wałki rozrządcze umieszczone w
głowicy sterowały zaworami ustawionymi w układzie widlastym.
W 1962 roku przybyła "Giulietcie" siostra o imieniu "Giulia", z
nowocześniejszym nadwoziem, ale z tym samym doskonałym silnikiem.
Podobnie jak pierwszy, tak i drugi samochód przez wiele lat cieszył się
wielką popularnością i chętnie był kupowany. Później jednak firma "Alfa
Romeo" przerwała produkcję "Giulietty".
Samochód o tej nazwie pojawił się ponownie po dwunastu latach. Nowa
"Giulietta" rozwiązaniami konstrukcyjnymi, które są dalej nowoczesne i
bardzo oryginalne, nawiązuje do wcześniej produkowanych pojazdów firmy.
Dotyczy to zespołów ukrytych pod nadwoziem, a więc silnika, układu
przeniesienia napędu i zawieszeń kół. Od listopada 1977 roku "Giulietta"
budowana była w dwóch wersjach silnikowych o pojemności 1,3 i 1,6 litra.
Obydwa silniki mają konstrukcję podobną jak doskonały silnik pierwszej
"Giulietty", z lat pięćdziesiątych.
W 1979 roku dokonano zmian w silnikach. Wycofano silnik 1,3 litra, a
wprowadzono dwa większe o pojemności 1,8 i 2,0 litra. Obydwa większe
silniki przeniesiono z 5 lat starszego od "Giulietty" samochodu o nazwie
"Alfetta".
Wszystkie trzy odmiany silników (1,6 - 1,8 - 2,0 l) obecnie produkowanej
"Giulietty" mają podobne rozwiązania konstrukcyjne. Blok silnika i głowica
wykonane są ze stopów lekkich, dwa wałki rozrządu w głowicy sterują
zaworami rozchylonymi względem siebie pod kątem 80°. Napęd wałków rozrządu
jest taki sam jak w silniku "Giulietty" z 1955 roku. Wal korbowy, osadzony
w pięciu podporach, napędza za pośrednictwem krótszego, dwurzędowe go
łańcucha wałek pośredni, z którego napęd jest przenoszony dalej długim
łańcuchem też dwurzędowym na dwa wałki rozrządu. Uzyskiwane moce maksymalne
z jednego litra pojemności skokowej silników stosowanych w "Giulietcie" są
porównywalne z silnikami samochodów sportowych, jak np. "Dino", "Ferrari",
a nawet "Lamborghini" i "Maserati".
Tak jak od 1972 roku w samochodzie "Alfetta", w "Giulietcie" wprowadzono
oryginalne rozmieszczenia zespołów układu napędowego. Silnik znajduje się z
przodu pojazdu, natomiast sprzęgło, skrzynia biegów i przekładnia główna z
tyłu. Układ taki nazywany jest "trans-axle". Łącznikiem silnika z
elementami układu przeniesienia napędu jest dwuczęściowy wał napędowy,
którego dwie części są podparte środkowym łożyskiem. Takie rozmieszczenie
elementów układu napędowego daje niemal identyczny rozkład obciążeń na
obydwie osie pojazdu. W porównaniu z klasycznym układem zespołów
napędowych, uzyskano mniejsze obciążenie osi przedniej i większe obciążenie
osi tylnej. Ma to wyczuwalny wpływ na prowadzenie "Giulietty", szczególnie
ł większą prędkością.
Samochód jest stabilny w ruchu, co wynika zarówno z dobrego rozkładu
obciążeń na osie, jak i z korzystnego zawieszenia kół tylnych. Oś tył na
typu de Dion sprawia, że koła ustawiają się zawsze prostopadle do jezdni i
ogumienie przylega do nawierzchni całą szerokością.
"Giulietta" z silnikiem 1,8 litra rozpędza się do 100 km/h w ciągu 9,8 s.
Łatwo wytraca się prędkość samochodu czterema mechanizmami tarczowymi
hamulców. Rozwinąwszy prędkość 80 km/h, pojazd można zatrzymać na drodze
34,2 m.
Jeszcze raz powróćmy do "Giulietty" z lat pięćdziesiątych. Zajmijmy się
nadwoziem. Pierwsza "Giulietta" reprezentowała powstającą właśnie wtedy
charakterystyczną włoską linię nadwozia. Te charakterystyczne nadwozia
projektowały wówczas słynne dzisiaj firmy stylistyczne Bertone i
Pininfarina. Przez wiele lat wozy "Alfa Romeo" miały ładne linie.
Nowe nadwozie "Giulietty" zrywa z dotychczasową tradycją, jest Inne od
pozostałych nadwozi samochodów tej firmy. Jest ono czymś pośrednim pomiędzy
nadwoziem najmniejszych wozów - "Alfasud" i nadwoziem "Alfetty". Porównanie
do "Alfasud" dotyczy przedniej części nadwozia "Giulietty". Nie można wydać
jednoznacznej opinii, że "Giulietta" ma brzydkie nadwozie. Jednak nie
wszystkim się ono podoba, nawet włoskim dziennikarzom, którzy w fachowym
miesięczniku motoryzacyjnym ocenili je na "dostateczny".
W rzucie bocznym nadwozie ma kształt klina - wysoko przebiegająca krawędź
bagażnika, pochylona ku przodowi maska silnika i pod dużym kątem pochylona
szyba przednia.
To klinowe nadwozie zostało zaprojektowane z myślą o uzyskaniu dobrych
własności aerodynamicznych. Jednak współczynnik doskonałości
aerodynamicznej samochodu nie jest rewelacyjny, Cx = 0,42, a więc tyle, co
naszego "Polskiego Fiata" 125p.
Najbardziej krytykowana jest tylna część nadwozia "Viulietty" - bagażnik, i
to zarówno jego wygląd zewnętrzny, jak i wnętrze. Zewnętrzny wygląd
bagażnika z wysoko przebiegającą linią górną wynika nie tylko z zachowania
rysunku klina całego nadwozia, ale również z chęci powiększenia pojemności
bagażnika. W porównaniu z bagażnikiem "Alfetty", o bardzo dużej pojemności
0,6 m3, bagażnik "Giulietty" ma małą pojemność 0,4 m3. Zmniejszenie
objętości bagażnika jest spowodowane umieszczeniem w najbardziej
bezpiecznym miejscu, poprzecznie, za oparciem tylnego siedzenia, dość
dużego zbiornika paliwa o pojemności 50 litrów. Bagażnik jest więc krótki,
ale głęboki. Koło zapasowe nie zmniejsza jego głębokości, gdyż umieszczone
jest w pozycji stojącej przy prawej ścianie.
Wkładanie bagaży nie jest wygodne, trzeba je podnosić wysoko, pokrywa
bagażnika jest krótka.
Na uwagę zasługuje zabezpieczenie antykorozyjne nadwozia wykonanego z blach
grubości od 0,9 do 1,6 mm. Poszczególne części nadwozia chronione są przed
korozją w różny sposób. Jedną z metod jest zabezpieczanie blach przez
stosowanie procesu nazywanego "zincrometal". Procesowi temu poddaje się
arkusze blach jeszcze przed ich tłoczeniem. Blachy natryskuje się zawiesiną
pyłu cynkowego zmieszanego z wodą zawierającą kwas chromowy. Tak uzyskaną
warstwę wypala się
w temperaturze 160°C. Następnie tworzy się drugą warstwę zawierającą pył
cynkowy w żywicy epoksydowej. Warstwę tę wypala się w temperaturze 220°C. Z
blachy zabezpieczonej metodą "zincrometal" wykonywane są elementy nadwozia
"Giulietty", najbardziej narażone na korozję: błotniki przednie i tylne,
słupki dachu przednie i tylne oraz dach.
Metoda "zincrometal" została opracowana 9 lat temu przez amerykański
koncern "General Motors", jednak w wozach europejskich nie jest szerzej
stosowana. Dobrze więc się stało, że po metodę tę sięgnęła właśnie "Alfa
Romeo", firma, która dotychczas nie mogła się pochwalić nadwoziami
odpornymi na korozję.

Zdzisław Podbielski


Dane techniczne sam. "Alfa Romeo Giulietta" 1,8
Nadwozie samonośne, 4-drzwiowe, 5-miejscowe.
Silnik 4-suw., 4-cyl. rzędowy, chłodzony cieczą umieszczony z przodu
pojazdu napędza koła tylne.
Średnica cyl. x skok tłoka / poj. skokowa - 80 x 88,5 mm/1779 cm3.
Moc maks. - 89,7 kW (122 KM - DIN) przy 5300 obr/min.
Stopień sprężenia - 9,5:1.
Skrzynka przekładniowa synchronizowana umieszczona przy osi tylnej.
Zawieszenie przednie: wahacze poprzeczne, amortyzatory teleskopowe, drążki
skrętne, stabilizator.
Zawieszenie tylne: oś typu de Dion prowadzona dwoma skośnymi długimi
ramionami, poprzeczny drążek ustalający Panharda, sprężyny śrubowe,
amortyzatory teleskopowe, stabilizator.
Hamulce dwuobwodowe, tarczowe (tylne przy przekł. głównej) ze wspomaganiem
(servo), regulator siły hamowania kół tylnych, hamulec ręczny mechaniczny
na oś tylną.
Ogumienie o wymiarach 185/70SR-13.
Długość/szer./wys. pojazdu - 421/165/140 cm.
Rozstaw osi - 251 cm.
Masa własna pojazdu - 1100 kg.
Prędkość maksymalna - 180 km/h.
Zużycie paliwa - 8 l/100km przy V = 100 km/h.