Fotki:

Opel Commodore
Autor: Zdzisław Podbielski
Źródło: Młody Technik 2/1982 <http://www.mt.com.pl>

Nazwa firmy Opel pochodzi od nazwiska jej założyciela, Adama Opla, który w
1862 roku zaczął w warsztacie ślusarskim swego ojca naprawę maszyn do
szycia. Dopiero 36 lat później synowie Adama Opla rozpoczęli montaż
pierwszych samochodów. Ważnym wydarzeniem w dziejach firmy Opel było
przejęcie jej w 1929 roku przez olbrzymi samochodowy koncern amerykański
General Motors Corporation.
Krótkie przypomnienie historii tej obecnie drugiej co do wielkości firmy
produkującej samochody osobowe w RFN, uzasadnione jest przypadającą w
przyszłym roku 120 rocznicą jej istnienia. Obok Kadeta z przednim układem
napędowym produkowanym w liczbie ponad 400 tyś. sztuk rocznie, firma Opel
buduje tradycyjnie już całą gamę samochodów większych, z klasycznym układem
napędowym - silnik z przodu napędza tylne koła jezdne.
Od momentu przejęcia firmy przez koncern GMC samochody Opel "urosły" na
wzór amerykańskich. W latach trzydziestych budowano samochody osobowe o
nazwie Kapitan i Admirał z 6-cylindrowymi silnikami, a w latach
sześćdziesiątych, obok dalej produkowanego Kapitana i Admirała, samochód
Diplomat z widlastym 8-cylindrowym silnikiem amerykańskiego Chevroleta.
Opel Commodore pojawił się w lutym 1967 r. Otrzymał silnik 6-cylindrowy
zunifikowany konstrukcyjnie z całą rodziną silników cztero- i
sześciocylindrowych o różnej pojemności skokowej. Konstrukcja obecnie
stosowanego w Commodore silnika pochodzi z tego właśnie okresu, a więc ma
już 15 lat. Aby rozpocząć i prowadzić budowę nowej rodziny silników, od
1965 roku Opel wydał kilka miliardów marek. Silniki te były wówczas
nowoczesne, bardzo starannie opracowane konstrukcyjnie i do dziś są
niezawodne w eksploatacji.
Blok i głowica cylindrów wykonane są z żeliwa. W głowicy znajduje się wałek
rozrządu, którego krzywki uruchamiają hydrauliczne popychacze zaworów. W
sześciu cylindrach poruszają się tłoki wykonujące krótsze skoki niż wynoszą
średnice cylindrów. Taki stosunek wymiarów nazywany jest często
nadkwadratowym. Wał korbowy osadzono w siedmiu podporach.
Z przodu wału korbowego zamocowane jest koło zębate o zębach skośnych.
Współpracuje ono z mniejszym kołem zębatym osadzonym na oddzielnym pionowym
wałku, na którym w górnej części znajduje się aparat zapłonowy. Umieszczona
w dolnej części silnika zębata pompa olejowa i pompa benzynowa również
odbierają napęd od małego koła zębatego osadzonego na pionowym wałku.
Pomimo postępu w konstruowaniu silników spalinowych na świecie, silnik Opla
wytrzymuje nadal wieloletnią konkurencję z podobnymi silnikami innych
samochodów. Zwiększona liczba cylindrów to bardziej równomierna praca
silnika. Poza tym 6-cylindrowy silnik pracuje bardzo cicho, w samochodzie
nie słychać jego pracy na wolnych obrotach. Warto podkreślić jeszcze jedną
zaletę silnika umieszczanego w Commodore - może on pracować z dużymi
prędkościami obrotowymi na długich trasach bez obawy o jego awaryjność.
Wytwórnia podaje prędkość maksymalną Commodore jako 180 km/h. Jest to
wysoka prędkość, choć porównywalne samochody uzyskują lepsze wyniki,
zwłaszcza w zakresie rozpędzania samochodu. Na uzyskanie prędkości 100 km/h
Commodore potrzebuje 11,6 sek. Dynamikę pojazdu ogranicza jego znaczna masa
własna - powyżej 1200 kg, oraz umiarkowana moc 2,5-litrowego silnika. Te
same czynniki wpływają również na zużycie paliwa, które trzeba określić
jako wysokie. Przy prędkości 90 km/h zużycie to wynosi 10 l/100 km, przy V
= 120 km/h - 12,8 l/100 km, a przy V = 170 km/h aż 21,3 l/100 km. Dla
porównania - Audi 100 5S z silnikiem o tej samej mocy 115 KM zużywa
odpowiednio: 8,1, 10,5 i 18,5 l/100 km. Uwzględniając ilość zużywanej
benzyny, 65 litrów w zbiorniku nie zawsze wystarcza do przejechania drogi
500 km bez konieczności tankowania nowego paliwa.

Zwiększenie prędkości jazdy każdego samochodu powoduje wzrost ilości
zużywanego paliwa. Wóz Commodore "zachęca" do szybkiej jazdy - nie odczuwa
się w nim bowiem dużych prędkości. Wynika to z dużego komfortu, a przede
wszystkim z niskiej wewnętrznej głośności, która wynosi tylko 69 dB (A)
przy prędkości 100 km/h i wzrasta do 78 dB (A) przy prędkości 160 km/h. Są
to wielkości porównywalne z takimi pojazdami, jak np. Volvo 264 i Mercedes
250.
Niską głośność samochodu uzyskano przez dokładne opracowanie silnika, a
także innych elementów przeniesienia napędu. Bardzo cicho pracuje skrzynia
biegów. Sterowanie skrzynia, biegów już zwyczajowo u Opla jest bardzo
precyzyjne i łatwe -doskonale pracuje synchronizacja biegów.
Podwozie Commodore stanowi połączenie elementów dwóch samochodów Opla:
"mniejszego" Rekorda i bardziej luksusowego Senatora. Przednie zawieszenie
pochodzi od Senatora, natomiast tylny sztywny most wraz z zawieszeniem - to
elementy z Opla Rekorda. Wraz z przejęciem tylnego mostu i zawieszenia od
Rekorda, Commodore przejął jego cechy - w czasie jazdy z dużą prędkością po
nierównej nawierzchni przejawia się w nim tendencja do przemieszczania,
"przeskakiwania" tyłu pojazdu. Takie zachowanie się w ruchu samochodu
zmusza kierowcę do korygowania kierunku jazdy kierownicę. Na szczęście
układ kierowniczy ze wspomaganiem jest dobrze opracowany. Mały jest promień
skrętu Commodore, łatwo się manewruje tym sporym przecież pojazdem.
Dobrze działają hamulce, nawet przy gwałtownym naciśnięciu na pedał hamulca
pojazd płynnie się zatrzymuje. Ma na to wpływ mieszany, tarczowo bębnowy
układ mechanizmów oraz podciśnieniowe urządzenie wspomagające.
Wszystkie urządzenia sterowania pojazdem, wymieniony już układ kierowniczy,
hamulcowy i skrzynia biegów, a także przełączniki, kontrolki i wskaźniki -
zostały bardzo poprawnie opracowane i rozmieszczone. Jeśli wspomnimy tu
również dobrze ukształtowane i wykonane tapicersko siedzenia, to można
stwierdzić, że wygodnie, nawet przyjemnie prowadzi się Opla Commodore.
Przednie indywidualne fotele mają pełny zakres regulacji, tj. kąta
pochylenia oparcia, regulację wzdłużną oraz regulację wysokości ustawienia
fotela.
W seryjnie wyposażanych wnętrzach nadwozi są elektrycznie otwierane okna w
drzwiach, elektryczna blokada zamknięcia drzwi oraz mechaniczne pokrętło do
ustawiania zewnętrznego lusterka.
Wóz Commodore, ma znaczne wymiary zewnętrzne, ale jego wnętrze nie jest
obszerne. Pasażerowie siedzący z tyłu na wygodnej kanapie mają mało miejsca
dla nóg. Minimalna odległość od oparcia przedniego fotela do poduszki
kanapy tylnej wynosi 15 cm. Dużą objętość 480 dm3 ma bagażnik samochodu,
łatwe jest wkładanie bagaży pomimo istnienia tylnej ściany bagażnika.
Nadwozie Commodore zewnętrznie nie różni się od nadwozia Rekorda, który
wszedł do produkcji o rok wcześniej, w drugiej połowie 1977 roku. Jedynie
wystrój przedniej części nadwozia Commodore jest inny niż u Rekorda,
podobny do wystroju największego z Opli, Senatora.
Opel Commodore znajduje chętnych nabywców wśród ludzi o umiarkowanych
zarobkach, chcących jeździć wygodnie prawie reprezentacyjnym pojazdem.

Zdzisław Podbielski


Dane techniczne samochodu Opel Commodore 2,58
Nadwozie samonośne, 4-drzwiowe, 5-miejscowe.
Silnik 4-suw., 6-cyl., chłodzony cieczą, umieszczony z przodu pojazdu,
napędza koła tylne.
Średnica cyl. x skok tłoka / poj. skokowa - 87 x 69,8 mm / 2490 cm3.
Moc maks. - 84,5 kW (115 KM-DIN) przy 5200 obr./min.
Stopień sprężania 9,2:1.
Skrzynka przekładniowa mechaniczna, 4-biegowa, synchronizowana lub
automatyczna.
Zawieszenie przednie: kolumny zwrotnicze Mc Phersona, stabilizator.
Zawieszenie tylne: oś sztywna ustalona podłużnymi ramionami oraz
poprzecznym drążkiem Panharda, sprężyny śrubowe, amortyzatory teleskopowe,
stabilizator.
Hamulce dwuobwodowe ze wspomaganiem, przednie tarczowe, tylne bębnowe,
mechaniczny hamulec ręczny na koła tylne.
Ogumienie o wymiarach 175 HR 14 lub 195/70 HR 14.
Długość/szer./wys. pojazdu - 470,5/172/141 cm.
Rozstaw osi - 267 cm.
Masa własna pojazdu 1220 kg.
Prędkość maksymalna 180 km/h.
Zużycie paliwa 12,8 l/100 km przy V = 120 km/h.